Obciążenie kosztami sądowymi pozwanego w sprawach z powództwa pacjentów (postanowienie SN, III CZP 30/19)

19 stycznia 2020 |

 

Dotyczy: ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego​

 

Rzecznik Praw Pacjenta we wniosku z dnia 16 kwietnia 2019 r. (RzPP-DPR-WPL.420.5.2019.TM) przedstawił zagadnienie prawne do rozstrzygnięcia składowi powiększonemu Sądu Najwyższego:

 

„Czy w razie częściowego uwzględnienia żądania w przedmiocie zadośćuczynienia pieniężnego (np. z tytułu naruszenia prawa pacjenta, dochodzonego w oparciu o art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, Dz.U. z 2017 r. poz. 1318, ze zm.) sąd może włożyć na pozwanego obowiązek zwrotu wszystkich kosztów procesu na podstawie art. 100 zdanie drugie kodeksu postępowania cywilnego, jako że określenie sumy należnej powodowi zależy od oceny sądu?”

 

W dniu 15 stycznia 2020 r. Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej zagadnienia prawnego w sprawie o sygn. III CZP 30/19, odmówił podjęcia uchwały. Sąd Najwyższy przypomniał, że przesłanką przedstawienia zagadnienia prawnego nie jest sama rozbieżność w orzecznictwie – a zwłaszcza rozbieżność wynikająca z odmiennego stosowania prawa – lecz rozbieżność wynikająca z odmiennej wykładni prawa (art. 83 § 2 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym, jedn. tekst: Dz.U. z 2019 r., poz. 825). W orzecznictwie sądy, interpretując ten przepis w taki sam sposób (jednakowa wykładnia), stosują go, mając na względzie okoliczności konkretnej sprawy. I one w konsekwencji wyznaczały różne rozstrzygnięcia. Rozbieżność w orzecznictwie nie wynika więc z wadliwej wykładni tego przepisu, lecz z jego stosowania w różnych (odmiennych) okolicznościach konkretnych spraw.

 

Nie było zatem podstaw podejmowania przez Sąd Najwyższy uchwały na podstawie art. 83 § 2 ustawy o Sądzie Najwyższym, skoro nie została spełniona przesłanka wystąpienia rozbieżności w orzecznictwie wskutek odmiennej wykładni art.100 zdanie drugie k.p.c.

 

Odmawiając podjęcia uchwały Sąd Najwyższy odniósł się jednak merytorycznie do zagadnienia i wskazał, że podziela pogląd, zgodnie z którym w sprawach o zadośćuczynienie dochodzone na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta sąd może – kierując się zasadą słuszności – obciążyć pozwanego całością kosztów, mimo że żądanie powoda uwzględnione zostało tylko w części (art.100 zdanie drugie Kodeksu postępowania cywilnego).

 

Art. 100 Kodeksu postępowania cywilnego brzmi:

 

W razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu.

 

 

żródło: Sąd Najwyższy, komunikat o sprawie

Wpis nie stanowi porady ani opinii prawnej w rozumieniu przepisów prawa oraz ma charakter wyłącznie informacyjny. Stanowi wyraz poglądów jego autora na tematy prawnicze związane z treścią przepisów prawa, orzeczeń sądów, interpretacji organów państwowych i publikacji prasowych. Kancelaria Ostrowski i Wspólnicy Sp.K. i autor wpisu nie ponoszą odpowiedzialności za ewentualne skutki decyzji podejmowanych na jego podstawie.​


Skontaktuj się z doradcą

Porozmawiajmy

Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Poprzez kliknięcie przycisku „Akceptuj", bądź „X", wyrażasz zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies. Więcej o możliwościach zmiany ich ustawień, w tym ich wyłączenia, przeczytasz w naszej Polityce prywatności.
AKCEPTUJ